| Dschafar (ca. 961-ca. 980 n.Chr.) |
| Isa (980-994) |
| Abul-Futuh (994-1039) |
| Schukr (1039-1061) |
| Sulaimani bzw. Banu Abul Taiyib ab 1061 n.Chr. im
stetigen Kampf mit den Hawaschim (1063-1200 n.Chr) |
| Katada (1200-1221) |
| Katadas Söhne (1221-1254) |
| Abu Numai I. (1245-1301) |
| Dessen Söhne(1301-1346) |
| Adschlan (1346-1375) |
| Dessen Söhne (1375-1396 |
| Hasan I. (1396-1426) |
| Barakat I. (1426-1455) |
| Muhammad (1455-1497) |
| Barakat II. (1497-1525) |
| Abu Numai II. (1525-1566) |
| Hasan II. (1566-1601) |
| Dessen Söhne (1601-1631) |
| Zaid (1631-1666) |
| Sad I. (1666-1672) |
| Dhawi Barakat (1672-1684) |
| Sad II. (1684-1704) |
| Dhawi Barakat (1704-1711) |
| Dhawi Zaid (1711-1770) |
| Sarur (1773-1788) |
| Ghalib (1788-1813) |
| Yahya ibn Sarur (1813-1827) |
| Muhammad (1827-1851) |
| Abdulmuttalib (1851-1856) |
| Muhammad ibn Abdul Mu'in (1856-1858) |
| Abdullah (1858-1877) |
| Husain I. (1877-1880) |
| Abdulmuttalib (1880-1882) |
|
Aun al-Rafiq (1882-1905) |
| Abdullah (1905-1905) |
| Ali (1905-1908) |
| Husain II. (1908-1916), ab 1916 nahm er den Titel eines
Königs an, wonach
wahhabitische Könige die Kontrolle übernahmen. |